We woonden in een steigerhuis aan het meer en hadden het er naar onze zin
“Mijn vader was brandweerman. Mijn ouders waren gescheiden toen ik maar vier was en ik woonde al negen jaar alleen met hem. We woonden in een houten steigerhuis aan het meer, dat we ‘the lakehouse’ noemden. We hadden het er erg naar onze zin. Toen mijn vader bij een reddingsoperatie zelf het leven liet in een felle woningbrand, kwam ik voorgoed bij mama en haar toenmalige vriend terecht. Ik kon er geheel niet aarden. Alles was er anders. Vaak ging ik nog terug naar het leegstaande steigerhuisje aan het meer en glipte ik langs het kelderluik naar binnen. Dan kon ik uren op mijn oud leegstaand kamertje over het meer turen, met mijn kin op de vensterbank. Dan was het alsof mijn papa nog bij me was. Ik ben nog dikwijls naar ‘the lakehouse’ terug gegaan, zelfs nog na die ene keer dat ik er door de politie was opgepakt”
Ik wist die dag niet wat me bezielde maar ik denk niet dat het mijn plan was om zelf de brand te overleven
“Op een dag zag ik dat het te koop stond en knapte er iets in me. Toen heb ik een blik benzine naar boven gesleept en over de binnentrap leeg gegoten. Daarna heb ik een lucifer aangestoken. Ik wist die dag niet wat me bezielde maar ik denk niet dat het mijn plan was om zelf de brand te overleven. Zoveel jaren later kan ik begrijpen dat ik destijds enorm veel geluk moet hebben gehad en kan ik dankbaar zijn dat ik gered werd. Ik herinner me nog als de dag van gisteren de vriendelijke maar angstige ogen van Guido, de brandweerman die me gered had. Zijn angst was niet voor de rook of voor het vuur, maar omdat hij bang was me niet te kunnen redden. Guido was de beste vriend en collega van mijn vader. Jaren later vertelde hij me dat toen ze de oproep voor ‘the lakehouse’ hadden binnengekregen hij onmiddellijk instinctief wist dat ik er binnen zou zijn. Zijn grootste angst was dat hij te laat zou komen. Hij vertelde me ook over mijn vader dat die een goede brandweerman en een echte held was. De dag van zijn overlijden had hij een volledig gezin van beide ouders en drie kleine kindjes gered uit een brand waarin hij zelf het leven liet.”
En als dan het ovendeurtje open gaat, kijk ik in de vlammen en zoek ik er mijn vader
“Tegenwoordig is op de plaats waar vroeger ‘ the Lakehouse’ was een pasta-pizza restaurant gevestigd. Spaghetti Laghetto. Ik ga er af en toe wel eens, niet zo vaak. Ik zet me dan steevast op diezelfde plek waar vroeger ongeveer mijn kamertje moet geweest zijn. Vanop die plek kan ik de pizza-oven goed zien. En als dan het ovendeurtje open gaat, kijk ik in de vlammen en zoek ik er mijn vader.”
Na het verlies van een ouder terecht komen in een totaal nieuwe situatie, dat doet wat met een kind
In Module zes van rouwatelier schrijven we over verlaat verdriet, en hoe moeilijk het voor een kind kan zijn om na het verlies van een ouder in een totaal nieuwe situatie terecht te komen. De impact daarvan wordt wel eens onderschat. Bijvoorbeeld een situatie zoals bovenstaande waarbij de ouders reeds gescheiden waren, en er dan één van beide ouders komt te overlijden. Als het kind bijvoorbeeld bij de overleden ouder woonde dan is de kans heel groot dat het vervolgens bij de andere ouder terecht komt. Dit is misschien de ouder die inmiddels al een andere partner heeft. Het kind komt in een volledig nieuwe omgeving terecht en moet tegelijk met de overleden ouder ook de rest van zijn/haar veilige vertrouwde omgeving afgeven. Dat doet wat met iemand.
Een kind dat een ouder verliest komt daarna soms in een totaal vreemde situatie terecht. Dat doet wat met een kind
